Hayatını Tozlu Raflarda Okuduğum...

ne kadar aciz olduğumu unutup
bir posta yolluyorum sana, bir mektup

ne kadar günahkar olduğumu biliyorum
her şeye rağmen senden özür diliyorum

Ya Rasulallah hayatını tozlu raflarda okuduğum
özlemini sevgimle kalbime dokuduğum sensin...
ilk zamanlar Muhammed diye seslendiğim
senin gibi olmak için heveslendiğim sensin....
sebebini bilmeden adını göğsümde sakladığım
yine sebepsiz mutluluğumu üzerine yüklediğim sensin

sen ki bir mağaradan cihana nur yağdıran peygamber
gel ümmetin seni özler...

Ya Rasulallah hassasiyette zariflerin en zarifi
bütünüyle nezaketin tarifi sensin
kainatın asırlara meydan okuyan cevheri
Allahın habibi ve son peygamberi sensin
karanlık günlerimin feneri
galibiyet yüzü görmemişlerin zaferi sensin

sen ki uğruna başlar feda peygamber
gel ümmetin seni özler

taş kalpleri yıkan bir vaveylasın
vaveyla az gelir ondan da alasın sen
eşini bulamadı insanoğlu teksin
ruya değil masal değil gerçekten de gerçeksin sen

tüm kuşkulu şeylerin burhanı
dünya denen devletin sultanı sensin
bu mücrim bu vefasız bu haddini bilmez aşığa
sende etmezsen kim şefaat etsin...