“ hayatın ucundan .. “

sıgmak isterim küçücük saksılara
dua dolasır dilimde iklim kaçaklığına
ve saniyeler durur teselliğin yüreğime

ellimin icinde dalmişım, özlem
catı altında kalmışım
hatam ağır basıyor
yerde ahim

sıvannış bir kere sabrıma kokun
yıllar mı kar mı aldığım
anne şehri farklılığın

dön geri
şansım şakama bağlı
titriyorum, nefesim aynamı yaktı
geldigimden beri yalnisim

yüzümün üç yanı yırtılmış
susuyorum mahser adım
ask parcalari yazıldı
intiharım

zordu hersey
çünkü benim tenim anne kokuyordu
çünkü üstüme her yıl
hüzünlüğümde gizlenen
bir varlığım geliyordu

zordu rüzgarla dalaşmak
çünkü ben hiç duramazdım
çünkü düşlerim, gözlerim yüzüme mutsuz kaçıyordu
bakışım zordu kendime ihtiyacım vardı
zehire bulasiyordum durmadan ve doğarken ölüyordum
zordu çünkü dilediğim

o kutsal kitaplarla okumandı beni
almandı beni (her) bir an

tadı yok yılların

ıslak ve yarım
damarım
kal yanımda
lütfen sus
ağla

dal ki zamana ne erken ne geç olsun
toz, duman, kömür , inci gerdanlar
gülümsesin rüyamın
her anısına ..

ve kömür ve siyah gecelerce
yanik kokan agizim
ki gözlerim
gözlerinde
acidigim

söylemek istedigim
söyleyemedigim
son sözüm
söz

“çünkü sen
sonuçta
yırtılmış
bir anneydin
hayattan
koparken
gülüm ..”