Hayatın Sonbaharı

HAYATIN SONBAHARI

Hayatımın artık sonbaharındayım
Dökülen yapraklarımın ahındayım
Üzerlerine baharın yazdığı şiirler
Silinerek kara toprağa düşerler

Hüzünlü gövdede mecalsiz çıplak dallar
Kapıda bekliyor kış; rüzgâr, yağmur ve kar
Çok uzaklarda kayboldular, mazide kaldılar
Yaprakların, çiçeklerin anlattığı masallar

Bu senin sonbaharın ve senin kışın
Tek başına yalnızsın, senin yalnızlığın
Kuru bir ağaca artık kim yaklaşır düşün
Üstelik hâlâ baharındayken soldu gülüşün

Bir başka üşütecek benliğini bu kış ayazlar
Tepende biriken karlar artık daha beyazlar
Dayanmaz bir fırtınaya daha kanadın kolun
Kof gövdeyle can çekişmektir sonu bu yolun

Ah! Keşke bir bahar daha yaşayabilsem
Yine rengârenk kuşlar konsa yeşil dallarıma
Yine yapraklara, çiçeklere bezenebilsem
Meyve versem dallarımda ötüşen kuşlarıma

Sular çoktan çekildi gövdemden, kollarımdan
Bu kış çetin dedim ya; vuracak son darbeyi
Haydi! Şimdiden kaldırın engelleri yollarımdan
Odun mezarlığına götürecek bu harabeyi