Hayatın Paradoksları

Deniz Gece Mavisi
597

ŞİİR


34

TAKİPÇİ

Hayatın Paradoksları

Titrek bir mum alevinin aşkı gibi çıldırmış tüm sevdalar,
Yürek dehlizlerinin derin fay kırıkları yüreğimde kaldı.
Hasretinin ayazı dondurdu içimi;
Her yer kar, buz,
Stabil ve sıradan sigaramdan süzülen duman,
Sözsüz bir dil,
Kimliksiz bir acı...

Ben mi, elimde geçmişin paslı diş izleriyle,
Geçmeyen geçmişin oyunlarına sıkışmış, minicik bir beden.

Kangren bir yalnızlık,
Gri umutlar,
Eflatun bir aşk,
Sonların bittiği yerden
Başlangıçların boy verdiği yerlere dönüyorum şimdi.
İlk adım mı suçlu, yoksa o adımı atan ayaklar mı?
Hayat dediğin çelişkiler toplamı değil mi?
Bir ilmeği kaymış kazak gibi,
Ellerime hesap veremiyorum.

Biraz akıl sürüyorum deli başıma,
Biraz umut serpiyorum avuçlarıma,
Biraz da huzur…
Benler yaralı, senler kayıp,
Eksik parça hangisi, onu da bilmiyorum.
İnsan yaşadıkça eksilir mi?
Yoksa eksildikçe mi yaşar?
Eksilmek, bitmek midir?
Madem bitecek en güzel masal, neden sever insan?
Yine sorular beynimi yakıyor,
Cevaplar kayıp.

Yorgun adımlarla yürürken bu boş sokaklarda,
Ardımda bıraktığım gölgeler bile bana küs,
Hangi yöne gitsem, hangi yokuşu tırmansam,
Hep aynı düğüm, aynı çıkmaz sokak,
Bir bilmecenin içinde kaybolmuş ruhum,
Cevapsız soruların karanlık kuyusunda çırpınıyorum.

Gecenin en siyah yerinde,
Gökyüzü bile sırt çevirmiş yıldızlarıyla,
Bense hala arıyorum, bir ışık, bir iz,
Belki bir umut, belki de bir eski söz,
Çatlamış dudaklarımda unutulmuş bir dua gibi.

Bir rüzgar esti uzaktan,
Savurdu içimdeki kırık dökük anıları,
Bir yaprak gibi düştüm kendi içime,
Biliyor musun, insanın en ağır yükü kendisi,
Ve ne kadar uzağa kaçsa da,
Dönüp dolaşıp kendine varıyor yine.

Eksildikçe tamamlanmak isteyen bir yan var içimde,
Kendimden kalan kırıntılardan yeni bir ben inşa etmek,
Belki de en büyük zafer, kayboldukça bulunmak,
Ve en derin yaralarla yeniden hayata tutunmak.

Devam et diyorum içimden,
Her adım biraz daha dibe çekerken,
Belki bir gün, yolun sonunda,
Yeniden doğacak bir umut bulurum.
Belki de mutlu bir son kimbilir.
Öğrenmenin tek yolu uyanmak,
Uyan bedenim artık uyan,
Bak güneş doğuyor yüreğime ise sen,
Uyan gözlerim,
Uyan artık.
04.11.2024 14:51

Deniz Gece Mavisi
Kayıt Tarihi : 4.11.2024 14:55:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!