Hayatın Kundağı Şiiri - Kadir Karakulakk ...

Şefkat döşeğimdi,kına kokan o sıcacık avuçların.
Hayatımın kundağı oldu hep,sevgi dolu bakışların.
Gönül dağımda düşen,rahmet yağmuruydu sesin.
Ömrümce rüzgarlarda,inan ki kaybolmaz nefesin.

Feryadın sevgi dalında açan,ömrümün baharıydın.
Çile rüzgarında sığındığım,kuyutlarımdın bir tanem.
Karanlığında salladığın acılarımın,umut sabahıydın.
Yorgun sabahlarda şimdi,hep seni ararım annem.

Ararım seni her gecemde,hıçkırdığım rüyalarımda.
Bil ki sevgine muhtacım,kaybolduğum sokaklarda.
Sen olsaydın yanımda,ağlar mıydım karanlıklarda?
Sevgiyle tutardın,bırakmazdın elbet kör kuyularda.

Beynime yayılan arzularımın,gölgesini kurt kemirdi.
Zaman kiliminde şimdi,sökülmüş ilmekler gibiyim.
Kırk yamalı hasretini giydim,neden sevgin gelmedi.
Barı bırak gönül kapında sevgini,beklerken öleyim.