Hayatın Kumaşı Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ey beşiğini salladığım hayat
Kıyısında hayallere daldığım deniz,
Yüzüme yansıyan güneş,
Yanağımı okşayan rüzgâr.

Andım olsun ki bir gülüşüme
Bin ah süreni yüreğime
Kimliksiz gömer giderim.

Bir gün dalgaların sesiyle uyanırım,
Bir gün yıldızların ışığında kaybolurum.
Ne bir iz bırakırım arkamda
Ne de adımı fısıldayan bir rüzgâr,
Ama dönmem geri.

Denizin mavisinde saklıdır sırlarım,
Gökyüzünde savrulan dualarım.
Ve belki de en çok susuşum
Bin çığlıktan daha gürdür gecelerde...
Bu yüzden soğuktur ellerim,
Yaralıdır yüreğim
Ve üslupsuzdur dilim.

Gecenin çığlıkları tırmalarken kulağımı,
Yalnızlık girer koynuma.
Bu yüzden yüzüme yer etmez sevinç.
Oysa bir bebeğin masumiyetinde
Yüreğimle masumca sevmiştim seni.
Şimdi ise sigaramın dumanında
Kaybediyorum en bakir düşlerimi.

En paslı hançerleri saplıyorum yüreğime,
En acıtan sözlerinle arşınlıyorum
Sokağın öksüz kaldırımlarını.
Yetimlik ceplerimde acırken,
Anasız babasız bir umut çizmeye çalışıyorum yürek tuvalime,
İplikleri atan, teğelleri kayan hayatın inadına.

Hayatın kumaşı mı delik,
Yoksa kaderim mi?
Yama tutmayan acılarıma inat
Yine de bir umut fısıldıyor içimden:
“Ya tutarsa...”
Ah hayat, ah...
Yine bir neyse yutturdun bana.

Neyse, hayat...

27.08.2025 – 14:27