Hayatın kördüğümü Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Zamanın uçsuz bucaksız yelkeniyle
Yelken açtım her anlamda
Ölümün gölgesinden, yaşamın ışığından
İç içe sarılı her anın kudretiyle
Bir an düşün, bir an çöz,
Ama asla bulma;
Çünkü her soruda,
Bir diğerinin gölgesi var.

İşte bu yüzden,
Sözlerim suskun kaldı yıllarca,
Anlamları yavaşça eridi,
Bedenim her gece terk etti ruhumu
Bir adım daha atarak,
Bir kademe daha kaybolarak
Sonsuzluğa.

İnanç, bir sır gibi işledi yüreğimde,
Ne zaman ki rüzgar sabahı sarmıştı,
İçimdeki korkuyu uyandırıp,
Bir kuş gibi özgür kıldım her hatamı.
Ama her yeni uyanış,
Bir başka geceyi doğurdu.

Bazen gözlerim,
Yıldızları görmek yerine bulutları saydı,
Ve her bir bulut,
Bir ömrün öyküsüdür.
Sonsuz duvarlar çevirdi beni,
Ama ben yine de içerdeyim,
Yazgımın alt yazılarına bakarak,
İçimdeki evreni anlamaya çalışarak.