Hayatın Kayıyor Şiiri - Erdal Ceyhan

Hayatın kayıyor bir ince
Düzlem üzerinde
Hiç kimseye belli etmeden
Ölüyorsun
Bu bir intihar değil
Biliyorsun.
Vücudun yavaş yavaş
Gençlik şarkılarına “elveda” diyor
Örneğin, futbol oynayamıyorsun
Genç kızları görünce, iç çekiyorsun
Bir şeyler oluyor
Oğlum Mehmet, ölüyorsun
Yavaş yavaş geberiyorsun
Toprak göründü gözlerine
No7lur yeşil çimenlere iyice yapış
Gökyüzüne bir kez daha bak
Bir kez daha bak sevdiğinin yüzüne
Çünkü dünya kayıyor
Topraklar kayıyor
Denizler öyle
Balıklar öyle
Vijdanın hayatı da öyle
Öyleyse bizden sonra kim kalacak
Allah baba kimi cehennemde yakacak
Herkes gittikten sonra
Kim kapıya kilit takacak?

Hayatımız kayıyor
Ak kara derken
Pembe rengi hiç görmeden
Uzun ince bir düzlem üzerinde
Bir çocuk parkında belki
Daha beş yaşında
Kayıyorsun annenin ellerinden
Bilinmez kuytulara.

Feryat,figan..
Geri getirmez akan suları
Yüzmediğin.
Geri getirmez çalan saatleri
Sevmediğin.
Feryat,feryat,aman!
Yarabbi!
Toprak ana ne yaman.