Kudüs’e giden kervanların geçtiği yol üzerinde evi olan yaşlı bir kadın yaşarmış
Bulduğu en düzgün taşları boş zamanlarında o yola döşermiş.
- Sen o taşları niçin bu yola döşüyorsun? Diye sormuşlar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta