Hayatın Gölgesi Şiiri - Mehmet Sait Akkuş

Yalın ayak yürürü iken
Ayağıma battı diken
Soğuktan titrer iken
Yalnızlığa sarılırım

Anam babam size ömür
Abi kardeş başka yoktur
Ecel gel benide götür
Ben yalnız kaldım Allahım

Anne baba hasretini
Onlardaki özlemimi
Onların eksikliğini
Allah kimseye vermesin

Dertler bende katar katar
Dert girdabı beni yutar
Beni sokaklara atar
Yalnızlığa ağlıyorum

Sular gibi akar oldu
Hayat beni hep yoğurdu
Dağ bile fare doğurdu
Yalnızlığa ağlıyorum

Anne baba arar oldum
Onları arayıp durdum
En sonundada umudum
Mekanları cennet olsun

Bunca yükü omuzuma
Taşıyorum bir başıma
Bakma benim yaşıma
Neler çektim bilki neler

Hayat öyle çekilmezki
Bir defada çizilmezki
Tek başına gidilmezki
Acılara gididyorum

Benim aldığım nefesi
Tüketti hayat gölgesi
Buradan gayri ötesi
Ne olursa olsun artık

Dertlerimi paylaşacak
Karşılıklı konuşacak
Dertlerimi boşaltacak
Bir arkadaş arıyorum