Hayatımın sonbaharı Şiiri - Mevlüt Bicik

Sıcacıktı gönlüm, hayatımın yazında
Doyuruyordum karnım rızkımın azında
Dinleniyordu şu rûhum, seherin sazında
Şimdi ise yaşıyorum hayatın sonbaharını.

Yemyeşildi yaprağım ağacımda/dalımda
Meyvelerim el sallıyordu ve de çalımda
Şifâ vardı ürettiğim petegimde / balımda
Şimdi ise yaşıyorum hayatın sonbaharını.

Çiçeklerim rengârenkti kırlarımda
Hayatımın renkleri gizliydi sırlarımda
Sesimi duymadı kimse âh-u zarlarımda
Şimdi ise yaşıyorum hayatın sonbaharını.

Hayat nehrim, aşkla / şevkle hep coşardı
Bağrı yanık gönüller, serinlemeye koşardı
Geçmişe dönüp bakınca, gözlerim yaşardı
Şimdi ise yaşıyorum hayatımın sonbaharını.

Hayat ağacım türlü/türlü meyveler verirdi
Şu gönül iklimimde nice buz dağları erirdi
Sevenlerde/sevmiyenlerde ziyârete gelirdi
Şimdi ise yaşıyorum hayatımın sonbaharını.

Maalesef yeşil yeşil yapraklarım birbir döküldü
! Dost! Sâyesinde hizmet apoletlerim söküldü
Kırıldı kolum kanadım. Bileklerim büküldü
Şimdi ise yaşıyorum hayatımın sonbaharını.

Kırcavî’nin birilerine sitemidir. Böyle biline
Zararı büyüktür bunların sahip olamayınca diline
Böyle vicdansızları hiç sokmıyacaksın evine/iline
Dost kisvesi altında yaşatır sana sonbaharını.

Mevlüt Bicik
15.11.2006 saat 16.03
Esslingen