İnsan bir şeyi yaşayıp giderken ardından yaşadıklarını yorumlayabilmeli. Yaşamı yorumlayacak zamanı kendinde bulmalı. Başka bir deyişle o zamanı yaratmalı, insan kendiyle yüzleşmeli. Nerede ne yaptığını, nasıl davrandığını, kime ne kadar değer verdiğini, verdiği değerin aslında hak edilip edilmediğini, davranışlarından sonra kendisine getirilerini yorumlamalı. İnsan hayatı ancak yorumlandıkça olgunlaşabilir. Hayat sadece yaşamaktan ibaret değildir. Yaşarken hayatını, değer katmak gerekir ya yaşamına ya da geride bıraktığın eserine. Boşuna yaşamak değildir hayat. Hayatı dolu dolu yaşamak deyiminin hakkını vermektir. Sadece eğlenmek ya da nefessiz çalışmakta değildir dolu dolu yaşamak. Her şeyi sığdırmalıdır insan; konuk olduğu bu dünyadaki misafirlik sürecine. Aşkı da dolu dolu yaşamalı, ıstırabı da dolu dolu çekmektir insanı olgunlaştıran. Hataları kabul etmektir olgun olmak. Özür dilemesini de bilecek affetmesini de öğreneceksinizdir bu olgunlukla. Budur zaten sizi diğer insanlardan farklı kılan. Kin kavramını silmektir lügatinden. Öfke hâkim olmayacaktır o zaman derinden bakan gözlerinize. Sevgiyi öğreneceksinizdir. Acısa da sevmeyi öğreneceksinizdir. Ve başınız dik, mağrur bir gururla söyleyebileceksiniz o zaman ‘’ Ben acı çekerek de sevmeyi bilirim ‘’ diyeceksiniz. Hayatın önemli işlerinden biri de yorumdur aslında. Kendini bilmek ancak yaşamını yorumlamakla mümkündür. Durup geriye bakmalı yaşadıklarından ders çıkarmalıdır insan. Yüzleştiğin zaman kendinle, yorumladığın zaman yaşamını bırakmayacaksın sende kalanları. Tutacaksın sıkı sıkı elinden sende kalmasını istediklerini.
Huban Asena Özkan
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta