HAYATI VE SENİ SEVMEK
Hayat bazen güldü bana,
Bazen hiç anlam veremediğim kadar somurttu!
Aslında çoğu kez inanmamıştım atılan mutluluk yalanlarına;
Ama bu kadar acı da,
Fazla geldi ağlamaya alışkın olmayan yanaklarıma...
Neyse ki ben seviyordum seni ve hayatı aynı anda,
Belki büyük de bir sanattı bu;
Hayat insanlara sevmeyi
Ya da sevmek hayatı unutturuyordu çoğu zaman...
İkisi ayrı bir eziyet oluyordu yüreklere...
Hâlbuki
Aşksız bir nefes almak;
Ya da hayatı sevmeden bir güne günaydın demek;
İkisi de eşit benim terazimde;
İkisi de hüzün
Ama ben hayata ve sana her gün koskocaman yolluyorum;
Hem güler yüzlü bir günaydın…
Hem de hüzün!
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 18:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!