Hayatı Seveceğimi Bilsem

Yalın ayak oynar çocuklar sokaklarda,
Taşların arasında seke seke.
Ak tülbentli kadınlar,fesleğenlerin arasında pencerelerde.
Gökyüzü girerken renkten renge,
Bilirler,bilinmez bir şey yaşanmadan çocukluklarda,
Siyaha bürünen her şey ölüm üstünedir,üstüne titrerken düşüncelerde,
Ve ağlamak hazırdır gözlerde,acıyla başlayan yolculuklarda.
Hayatı bu kadar severken.

Bulutların ağlaması zordur bazen,
Rüzgârın dinmesi ölümü hatırlatır.
Hayat sadece bir kaç selâm,biraz da hatır,
Çocukluk hatırlanırsa içi boşalmış albümlerde,
Zevk aldığın her şey geride kalmıştır,
Yaşamadan bilinmez acı,sevinç,mutluluk ve kahır,
İnsan her şeyi yeniden yaşar,ölümlerde...

Bir gün gizli sevdalar çıkar açığa,
Sokaklarda şarkı söyleyen çocuklar,unuturlar maziyi,
Dökülür yapraklar çığlık çığlığa,
Yaşamak unuttuğum bütün güzelliklerin ismi,
Geceleri yıldızlarla bekleyen,penceredeki gölgem,
Yalın ayak çıkar, taşların arasından sokağa...
Yine çocuk olmak isterdim, hayatı o kadar seveceğimi bilsem.