Hayatı Sev Ey İnsan! Şiiri - Nursel Yeşi ...

HAYATI SEV EY İNSAN!

Ne anadan, ne babadan, ne yardan,
Gülmeyince iflah olmazmış insan.
Hayatını adadığı evlattan,
Gülmeyince iflah olmazmış insan.
Dünya çile hane çektiğin kadar.
Huzura erersin, sevdiğin kadar.
Cennetin yaşarsın gezdiğin kadar.
Gülmeyince iflah olmazmış insan.
Bu dünyanın derdi çekilmez çile.
Her gün davet gönderirsin ecele.
Azrail de gelmez nedir acele?
Göçmeyince iflah olmazmış insan.
Dert etme kendine ufak dertleri.
Gönlünü ferah tut kırma fertleri..
Bir gün içeceksin ecel şerbeti.
Ölmeyince huzur bulmazmış insan.
Gel şöyle oturalım yan yana.
Buğuzu kederi bırak biryana.
Sabır dergâhında şükret rabbine.
Arındır ruhunu eriş salaha.
Öfkeyle kalkıp canını yakma.
Öyle ufak tefek hataya bakma.
Sakın hayatından umut bırakma.
Dertleşince kendini geliyor insan.
Tırnakların varsa başını kaşı.
Dert etme kendine ekmeği aşı.
Rabbinin emrini kalbinde taşı.
İnancıyla haşroluyor her insan.

NURSEL YEŞİLYURT