Hayatı Sendeleyen Bir Kuklanın Acısı

uzun süredir...
bir delik inliyor başımda
sürekli sancılanıyor ruhumun hamamlarında...
falımda incecik yollar
ruhumda adı çıkmış saldırılar..
çizilmiş hayallerin serseriliğinde
soru işaretleri yüreğimi acıtıyor
adım adım damlıyor sonra
yeniden acı ve yeniden hıçkırık ölümleri
bu sokaklar karanlık acılarıyla aldanır oldu
her sayfada koca bi senfoni yönetir kalbim
kimin ne oldugunu bilip bilmeden
oynar daragacından yapılma ölüm sandıklarında
sürgüsüz bir kapının ardından
ceset koklayan yürekler belirir
rıhtımsız gözyaşlarında
..............................................
yine
yine ufuk karabasan kaldırımlarında
suçlar bakışlarda
gözü kapalı herşeyin
bir türlü bitiremedim şu oyunu
yeniden ve yeniden
hep aynı dergah
hep aynı figuran bataklıgındaki kızıllıklar...
toprak bir yagmura dokundugunda
...küçücük bi konuşma çizgisi... eklenir derim hayatı
aslında...
trenin bakışlarında
aşinalık yaşıyan biletin acılarıyla
herşey aynı
boş bir kapıda yazılmayacak kadar anlamsız
ve herşey acı burda
ne kadar tedarik olsada herşey
heybesiz bir hayat bırakır yüzümdeki çizgiler
onları da değiştiremeyiz ya....
varsın bunlar da bende kalsın
............................................................
gözlerim bugun çok kalabalık
sürekli yarınlara yagmur taşır oldu
sanki
her bir aşkı küçücük konuşma çizgilerinde arar gibi
ölüm kokuyor inançlar
zindanların çıplaklıgının belirsizliginde yüzüyor gibi
bir inanç hevesiyle göz yumuyor
kagıt serseriligindeki kaleme...
biliyor musun?
yüzümde dikilmesi gereken çok yara var
saçım kesilmeli
tırnaklarım törpülenmeli
gözlerim ziftin acısına göz yummalı
artık,,,,
bu denli soguk olmalı düşler
dirilişlerin çıplak sapmazlıgında
dillere merdiven dayamalı......