Hayatı Olmaz Öyle Adamların

Işıklar söndü, dışa çekildin.
Kendisi, kendisinden soğumuş.
Üzüldüm o haline ve bu haline.
Karanlık insanlara çektin, çekildin.
Oldun eskine bir anda hakim.
Ne halim birisiymiş o öyle zavallı.
Kır, dök, un ufak et, at bir kenara.
Sanırsın bir kendisi akıllı.
Sanıyorum şimdi o biraz farklı.

Yüzümü çevirsem kar yağıyor.
Gözümü kırpsam güneş sönüyor.
Bakıyor, konuşuyor ve de soruyor.
Yapamam, vakti geldi artık yoruyor.

Hayatı olmaz öyle adamların.
Aklındaki yola adanmışlık vardır bir kere.
Bir şey olmuş sanır bazen bir bakarsın.
Susarsın, susturursun, susarken kızarsın.
Mezarlık vardır aklında öyle adamların.
Birilerini toptan koymuştur içine öyle ağlaya ağlaya.
Öldürmeden ölemez öyleleri bir kere.
Ölmeden de öldüremez.
Bak! Kaldık yine berabere.