Hayatı Kevgir Şiiri - Seyfi Karaca

O zaman bu yaşlarda ya varsın
Ya yoksun
Kısa cümlelerle duygularını yönetmeye kalkışan
Büyük işler çevirdiğini sanmaktan düşünceler sanığı
Ozaman bu yaşlarda
Hiç bir dalından tutunamadığın insan yanını
Acımaksızın israfa kıymık kıymık hergün
Dirhem tutarınca ancak kendin olmaya
Binde bir belki
Bir koşu fırsat bulabildiğin
Gün basmakalıp biterken hergün,
Gece hergün gündüzünden huzursuz ve şikayet
O zaman gönlü delisince akması gereken
Yaşamak denen koskoca nehri
Masa üstü süsünce salınan seralıklarla
Posta kutular dolusu akçelikağıttan
Hücrelenmiş evlerin mal ve mülke TIRlatıveren
O çarkıt yolla kafayı boza tozuta
Yeri kuklacısı tarafından bilindik duruşların
Sadık piyonu olmaya parkına plakalanmış
Kirli karelerin satrancına çok dalmayasın...!
Sonra söner bebekliğin nufus kağıdındaki
İster mavi ister pembeler adına sözalıp
Mübarekti hamfendi-beyzadem desinler..
Sevmek fiilinin tersine eloktro bülbül filanca
Muhabbetinden kesik muhasebelerden
Hergün...Hazırlıksız yolculuklara şut..
Ben sana bir şey söyleyim mi dostum.?
O gün bu yaşlarda
Çocuk aklı kadar insan kalamayacağına şimdisi kesin
Uçurumlar kıyısında resmi geçitli gidicisiyle
El kadar hayatının kayıtsız ocağından
Kül kül soğuyup gün be gün
Kevgirleşen canına azgın bir jilet gibi kafa tuttuğun
Hatırlamayacaksın bile hangi gündü o ilk
Kendini duelloya davetsiz
Kurşunlardan
Kurşunlara dizdiğin

Seyfi Karaca.........Ekim / 10