Şimdi saçlarında yokolmak vardı; dudaklarında hayatı duyumsamak vardı.
Bir rastlantının yüreğime sapladığı vardı, bulutların ardından çıkan dolunay da tanıktı.
Dolunay bulutların ardındaydı; saçlarınla yüzünü sakladığın gibiydi...
Bir sevdaya yolculuk mu başladı, şimdi. Düşler eşliğinde bir düşülkesine yolculuk başladı, şimdi.
Umut etmek var, şimdi... Dudaklarımın arasında heyecan, yüreğimde görüntün var, şimdi.
Bir dilek, dolunaydan yalnızca... Yeni parlayan bir aşk gökyüzünde... Boğaz’a düşen bir yıldız gibi...
Sen varsın şimdi, akıp akıp giden saçların, beni gençleştiren kalın dudakların var, şimdi.
Ay bulutların ardında kayboldu, şimdi. Yalnızlığa gömülmek var, yine...
Görüntün belleğimde, şimdi; bir de düşlemek, kollarımın arasında güzelliğin, belki...
[Belki de süslü bir hayal, hep ve yalnızca, şimdi...]
(26.4.2002; Ben Hep Seni Yazdım, Özgür yay. 2008.)
Atilla BirkiyeKayıt Tarihi : 18.4.2016 16:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!