kaçamaklarımı kent anlıyordu
ala bir siyahlıktı bu nasılsa
damağımda gidişinin burukluğu
yalnızdım ağaçlar asla senleşmiyordu
Nisan akşamında ağlamış oluyordum
doğal ölmelere karnım toktu
yumduğun gözlerinde ölüyor muydum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta