Hayata sevgimi taşıyor yüreğimden

Hayata sevgimi taşıyor yüreğimden…

Hayat anlamıyor beni duymuyor sesimi
Bir bakışın gözlerinden anlamsızca seyrediyor
Yüreğimde tarifsiz depremler yıkıyor sevgimi
Ve benliğimin en önünde yokluğa gidiyor zaman…

Kayıp kentin sokaklarını adımlarımda yürürken
Gözlerimin dalan yamaçlarından seyrediyorum
Hüzün çığlıkları sessizce yayılıyor kulağımı tırmalarcasına
Gördüğüm aslında hiçliğin soluk yüzü ve kayboluş…

Geriye dönüşü olmayan telafisiz yarınların ayak sesleri
Koşar adım gidiyor önümden bir çaresiz seyrediş mesafesinde
Çok gerisinde kaldığım umut rüzgârı tutmuyor elimi
Yorgunluk tüm tenimi esir almışçasına yavaşlıyorum sanki…

Sanki bir tükenişin siren sesi çalan kulaklarımda duyduğum
İrkiliyorum son kez azmin ipini tutarak çekiyorum kendimi
Yüreğimdeki kırılgan nöbetlerimde parçalanan duygularım
Ruhumda birleşiyor hayata sevgimi taşıyor yüreğimden…

Oktay ÇEKAL
13.06.2013-23.14