Hayata Ortasından Başlayanlardanım Ben

Hayata ortasından başlayanlardanım ben...
Hayata ortasından başlayanlardanım ben
hiç çocuk olmadım mesela
koşup oynamadım pervasızca düşmekten korkmadan
dallarına salıncaklar kurduğum ağaçlarım olmadı hiç
Ya da batırıp ellerimi dirseklerime kadar çamurlara
hayalini kurduğum şeyleri yapmadım çocuk dünyamda
hep birilerinin istediği gibi tuttum hayatı ucundan
benliğimi atıp bir kenara...
yüreğim sığmazdı Hiçbir mekana ama
sığdırdım ben onu küçücük bir dünyaya
hani bir dağ başı hayali vardırya içimizde
bu yanlızlığımızın yeridir sadece aslında
kalabalıklar içinde yanlızsınızdır ama
yurtsuz mekansızdır yanlızlığınız esasında
düşüncelerinizin hızına yetişemezken hayat
hayallerinize yetişmesini beklersiniz hızla akan zamana inat
imkansızları kovaladım hep,zoru başarmak kolaydıya
düşmemeyi öğrettiler bize,takılmamam lazımdı hatta
oysa düşmek lazımdı,kalkkabilmeyi öğrenmem adına
takılmalıydı ayağım eşiklere,basabilmeliydim bende görünmez çukurlara
mühim olan düşmemek değilmiş,
kalkmayı öğrenebilmekmiş,bazen yardımlada olsa
anne olduk,baba olduk sonra
çocuk olamadan kucağımızda bulduğumuz çocuklarla
ve bir kez daha kendimiz olamadan,atladık yeni bir serüvenin kollarına
şimdi dönüp bakıyorum,benden kalan Bir şey varmı geçmişteki yıllarımda
bir ufak iz,bir deli hatıra,yada minicik bir kaçamak çocukça
figüranlığını yapmışım,senaristi zabancı bir filmin yıllarca
elime alıp gayeteyi bulmacaları çözmekten vakit bulamamışım yazıları okumaya
içinde olamamışım yaşamın,arada gözüm takılsada başlıklara....

zeynep ünal