Şu gurbet değil mi boynumu büken,
Yastığım taş olur yatağım diken.
Tozlu yollarda çaresiz gezer iken,
Bir yavru kuş gibi vurulmuşum ben.
El ile kuru ekmek soğan yedim,
Her halükarda Hakka şükür dedim.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta