sokak kaçkını birliği arıyor selamla taçlanan başı
kendi ikliminde kaybolmuş bir çocuk gibidir insan,
nerden geldiğini nereye gideceğini bilmez...
yarını yoktur aldığı her nefes ruhunu gezdiren bedene armağandır...armağanın güzelliğini birbirini sevrek yüceltir...
sevmekten vazgeçtiğin zaman ruhunu yoksullaştırırsın,
çünkü ruhu besleyen yegane varlıktır doğumun ve ölümün olan Aşk! .
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta