Hayatın soru işaretleri
üşüşmüştü başıma
Bense
Onlardan
Baston yapıyordum
Hayata dayanmak için
Noktalar kalıyordu geriye
Onları da ipe diziyordum
Aleme ibret için
Derken seni tanıdım...
Ne iyi ettin de
Geldin...
Hoşgeldin...
Tam da sorularımla
Boğuştuğum anda
Çözümlerini getirdin
Artık
Bastona ihtiyacım yok
Sen varsın ya....
İnsan seni tanıyınca
Şiir yazıyor
Hele bir de yaşarsa
Şair oluyor...
Sen....
Soru işaretlerini
Küpe yaptım
astım kulaklarıma
Hayat!
Kızma bana
Seni ciddiye almıyorum diye
Seviyorum
Heeeeyyytttt!
Kayıt Tarihi : 13.5.2004 18:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Barış Pınar Tümer](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/05/13/hayata-dair-soru-isaretleri-ve-sen.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)