Hayata Dair Dipnotlarım *2*

Aldanma! ...
Takmadır tırnaklarım, dişlerim porselen, saçlarım boyalı
Adam gibi çıkmışım karşına...
Hiç olmasa gece, gündüz maskesizim
Elimde meşalem; yüreğim yürektir, bileğim bilek

*

Bacaklarımı parçalara bölmüşüm
Tekerlekli sandalye de her bir çocuğa dağıtmışım
Yeter ki onlar koşsun, yürüsün diye...
O yüzden sana gelemiyorum sevgili...
Böyle oturduğum yerde seni izlemek daha iyi...

*

Benim hiç bez bebeklerim olmadı
O yüzden bebek, çocuk hastası olmuşum
Şimdi bütün sokak çocuklarının ablası da benim,
Anneleri de benim...
Onlar nerede görseler tanırlar beni
Biri elimden tutar, biri eteğimi çekiştirir
Annelik ne kadar zormuş, gece gündüz yavrularım için ağlarım

*

Aşklarımın ilki de aynı sonuncusu da...
Baştan bir ilmeğini kaçırmışım sonu da hep öyle gitmiş
Öyle giymişim üzerime bütün gözler kaçmış...

*

Hayatın yarı bodrum katında yaşıyorum
Işıksız, kimsesiz, aç ve susuz...
Küçük bir kız çocuğu gülümseyerek pencereden bana bakar durur
Ben onun gözleriyle bakarım hayata onun gördüğü gibi görürüm
Karnım da doyar, karanlıktan da kurtulurum.
O kız hiç gitmez yanımdan ve hiç büyümez içimde

(Bu şiirimi Elif Şebnem Akal, Ayten Çolakoğlu ve Çağıl Ener dostlarıma
hediye ediyorum.)