Hayata Dair Şiiri - Mustafa Demircioğlu 3

HAYATA DAİR
Kalır mı ahım bu yürekte? söyle!
Biter mi? Hiç sanmıyorum.
Çeker mi bu yürek kahrını? böyle,
Yaşar mı? Hiç bilmiyorum.

Akşamların da güneşi vardır da
Doğar da mı Bilmiyorum.
Bu derin dert kuyusundan çıkmaya
Ömrüm yeter mi? sanmıyorum.

Kim?
Kim kurtaracak seni senden?
Korktuğun şeylerden?
Allah'tan başka var mı? da
Sığındın bir insana; şaşıyorum.

Beleş..
Beleş mi seni sever, sen mi beleşi?
Kimbilir?
bir ihtimal hırsızlığın adını
Tembellik koymuş olmayasın;
Kendi ömründen çaldığın.

Kime?
Kime gidiyorsun öyle alelacele?
Nereye gideceksin ki
Nerede olduğunu bile bilmeden,
Hangi yön sana yol olur ki?

Sen mi?
Sen mi yaşıyorsun kahrı sadece;
Kayboldun mu sende,
Gâmı yoldaş edip te?
Sen mi takas ettin saadeti gâm ile?
Yoksa aldandın mi vicdansız bir cahile?

Ben mi?
Ben:
Ne gözlerinde büyüttüğü kadarım,
Ne içlerinde küçülttüğü kadar..
Ne sevdikleri kadar sevecen,
Ne nefret ettikleri kadar kötü.
Sadece bir insanım herkes gibi;
Kendini ya az tanıyan, ya hiç tanımayan..

Hayat!
Neydi Hayat?
Cehennem mi?
Dostoyevski haklı mı?
Ya da Izdırap mı Sokrates'in dediği gibi?
Onları bilmem ama
Değil mi bir hapishane, koğuşlarında özgürlük hayalleri kurduğumuz?

Kalır mı?
kalırmış işte ahım yürekte böyle.
Gider mi?.. Sanmıyorum.
Çeker mi akıl eyvahları her gün? Sence
Aklım akıllanır mı? Bilmiyorum.

Nereden neye bakarsan bak!
Ölüm gelinceye kadar her şey!
Sonrası?
Sonrası, o gelinceye kadar,
nasıl yaşadığına bağlı.
Hayata verdiğin anlam bile
O gelinceye kadar..

M. Demircioğlu