Hayata Şiiri - Mücahit Karaçınar

Yorgunum herkes kadar
Bir kitabın başından sonuna
Bir çiçeğin boy vereceği zamana
Belki bir bebeğin gülüşünü göremeyecek kadar
Çekilmiş göğsümde yaşamın ağır sorguları
Vakti ermiş bir yalnızlık serpiliyor akşamlara
Daralıyor ezilen sokaklar
Ve dar bir tabutla düğümlenen dünyam
Beni buruk bir tebessümle karşılıyor her sabah
Kelimeler ki ne kadar naif ve anlayışlı
Ben yazdıkça buldum
Ben okudukça gördüm
Ve sustukça doğruldum hayata