Hayat Yordu Bizi Şiiri - Halil Büyükler

Hayat oka dar acımasız ki
düşman bildiğin den değil can bildiğinden namertliği görürsün
tanımadığın insan dan değil sevdiklerin den vefasızlığı görürsün
O kadar yorgunum ki artık anlam veremediklerimin
içinde boğuluyorum san ki
kimin ne dediği pekte umrumda da değil
ben kendi bildiklerimi sorgular oldum bu aralar

birileri mutlu olsun diye hep kendimizden verdik
bilerek istiyerek hem de
her şeyini verir sinde fayda etmez hiç kimseye
vermediklerin için değil verdiklerin için sorgulanırsın
hiç bir doğrularını görmezler de
bir hatanı arar durur can bildiklerin
kalbe değil de kalıba bakar olmuş aşıklar
ne verdiğine değil ne vermediğine bakar olmuş sevdalar

memnun edemezsin hiç kimseyi
menfaati bitimi dost bildiklerin
üstünden çıkarılıp atılırsın bir eski elbise gibi

ben ne yılan ne nankör insanlar gördüm
kadir kıymet bilmeyen ne çok gereksiz insan var hayatımda benim
bazen düşünüyorum da hata bizde galiba
diyorum ki ne çok büyütmüşüz bazı insanları gözümüz de
hak etmeyene değer verdik yarı yolda bırakıldık
kıymet bilmeyene yüreğimizi emanet ettik
yarınlarımızı arar olduk
oysa kimseye güvenmeyecekmişsin bu hayatta
geçte olsa anladık zamanla canımız yana yana

sırtını duvardan başka yaslamayacaksın hiç kimseye
yoksa duvarların altında değil sevdiklerinin altında kalırsın
çektiğin yaranın acısı değil sevdiklerinin ihaneti yakar seni
o yüzden kimseye güvenmeyeceksin
yalnız yaşamayı da bileceksin
yalnız yaşamak yanlış yürekte olmak tan iyidir bence
en azından hayallerini_ umut bağladığın yarınlarını senden başkası yıkamaz
kimin ne dediğine kulak asma
hayat nasihat la değil nasiple yaşanır be arkadaş
nasiple yaşanır nasiple