Hayat Yaptı Yapacağını Şiiri - Diyar Susmaz

Bu kadar acımasız olmamalıydı hayat
Bir şans vermeliydi,verebilmeliydi
Direnmek için zaman gerekliydi
Direnmek kadar kaçmayı da düşündüm oysa
Ama masum bir direnişti sadece düşündüğüm

Yokluğa gitmemen için
Ayaz vuran yüreğimin üşüyen gölgesinde
Seni ısıtabilmeliydim
Karanlıkta olsa adım attığın her yol
Ben karşına çıkıp ışık olabilmeliydim
Şimdi ne düşlediklerimi düşünebiliyorum
Nede ışık olabiliyorum
Bu karanlık,bu zulmet,bu kahır,bu sağır yollarda
Bende yoruluyordum koşmak istedikçe
Yeni yürümeye başlayan bir çocuk gibi
Senin yürümeye çalıştığın yollarda
Ve sırtımda ağır bir yük vardı oysa
Ve ben her koşmak istediğimde
Yine o zayıf yine o güçsüz yine o masum çocuklar gibi
Takılıp düşüyordum bu toprak yollarda
Elimden tutup kaldıracak biri yoktu üstelik
Yani anlayacağın hayat yine yaptı yapacağını
Yine bırakıp gitti o toprak yollara
Bir çiseleyen yağmur gibi düşen göz yaşlarımın arasında

Söylesene şimdi ne kadar merhametli olayım
Bana uzanmayan her ele ve şerle bakan her göze
Her düştüğümde arkamdan gülene bendemi acıyayım ha…
Ama hayat bu kadar merhametli olmayı
Karşıma çıkan her acıda metanetli olmayı öğretmedi

Üzerime yığılan kum tanesi gibi göz yaşlarıma
O sevgiye,o aşka, o çoğula muhtaç bakışlarıma
Ve bu var sandığım ama varlığını hiç tatmadığım hayata
Söylesene nasıl merhametli olayım
Ama tek bildiğim şey var.; mutluluğun benden uzak olduğudur oda

Direnmek gerekir aslında,yapılan tüm kötülüklere
Ve birde el uzatmak yapılabilecek en ufak iyiliğe
Ama her direnişte biraz daha yok oluyor
Kayaların dalgalara direnişi gibi umutlarım
Dalgalar acımasızca her vuruşta bir parça alır kayalardan
O kayayı kaya yapan o parçadır aslında
Beni de ben yapan umutlarımdır bu acımasız hayatta
Kayalarda direniştedir oysa; ama ne kadar direnirse
O kadar da kaybeder bu var olmayan yoklukta! ! !

Şimdi ne yaşamak geliyor içimden; ne de bir kaya gibi direnmek
İkisi de bir gün tükenip bitecek elbet

Ben ne biliyorsam kimi seviyorsam ve kimde uyanıyorsam O’yum
Her ne kadar yalnızda kalsam her düştüğümde yüreğimde kanasa
Ve inadına hayat bu kadar acımasız da olsa
Hayat güzeldir aslında
Şunu da unutma; sen neysen hayatta odur
Hayat ne yaparsan yap yine yapıyor yapacağını
Sen toprağa ek ağacını dallarına as o koca acını
Ve her yaprağından her dalından tut kopar mutluluğu
Bil ki o mutluluklar çizecektir var oldunu sandığın
Ve her sandığında tekrardan yanıldığın şu yürüdün yolu.
Hayat her şeye rağmen her şeyde her masum gülücükte
Ve birde şu zalim şu acımasız evrende bir beyaz gül
Bir sevdalı ömür gibi güzeldir