Hayat Ve Yalnızlık Şiiri - Nezaket Toraman

Evlatlara bakarken.
Düşünmezsin doğru ile yanlışı
Yüreğinizden bir ses
Huzur ve mutluluk habercisi olur.
Heleki her akşam
Yatıyorum anne dediklerinde
İçinizi bir hüzün kaplar
Sanki ayrılıyormuş çasına üzülürsünüz
Hayat sizden yavaş yavaş koparıken onları..
Durup seyredemez geçen zamanı
İçinde yaşarsınız acılarınızı
İtiraz bile edemezsiniz çünkü,
Ağzımıza gelen duadır sadece
Allah hayırlısını versin.
Versinde neden böyledir
Bir türlü çözemezsiniz
Söylenen güzel sözler aklınızda kalmazda
Ne hazindirki.!
İnciten kelimelere takılır kalırsınız
Yalnız kaldığınızda
Farkında olmadan kahredip
Gök yüzüne çevirip yüzünü
Ağlamaklı olursun iki damla gözden akar
Bu defada göz yaşlarınıza kızar,
Aman sende yine başlama dersin
Nafile geçmiş zaman
Tesellin herkesin başında
Bir sen değilsin der küsemezsin
Sadece kırgınsın çünkü
Yalnızsın artık hayatta