Hayat Toz Duman Şiiri - Veysel Şimşek

Ağrı dil yarası söyler hokkabaz,
Bakar eşin dostun hep yobaz yobaz,
Tok olanlar aç halinden anlamaz,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.

Eşin dostun sever seni parayla,
Asla ayıramazsın akı karayla,
Ölene dek gidersin bu yarayla,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.

Gözün açık göremezsin güneşi,
O zaman tanırsın gerçek dost eşi,
Ömür boyu sürer hayatın kışı,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.

Hayat gelir geçer öyle ve böyle,
Çile hayat nasılmış sen bana söyle,
Fakirsen atışamazsın ağayla,beyle,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.

Acınacak haller beni güldürmez,
Bu hallere ahmak olan aldırmaz,
Çile süründürür ama öldürmez,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.

İnsan olmayana benim nefretim,
Paylaşmayan nankörlere küfür ettim,
Veysel der ki; Ömrü boşa çürüttün,
Yoksa paran pulun hayat toz duman.