Hayat Suyu Şiiri - Kasım Kobakçı

Ah Nasrettin baba ah,
Sen buraları terk ettiğinden beri,
Ne hale geldik bak.

Havamızı zehirledi,
Devlet destekli,
Banka gangsterleri.

Ücretli kölelik sistemleri için,
Canlarımızı ipotek altına alıp,
Petrol ve kömürle yaktılar yarınları.

Çalıntı servetlerinin gücüyle,
Kollarımız ve beynimizin ürettiği,
Bilimi, kültürü, yaşam araçlarını,
Bize karşı kullandılar.

Yolları kaplıyor şimdi zincirlerimiz,
Gözümüzde renkli cehalet gözlükleri,
Tüccar tanrıların yarattığı kutsal vaizler,
İlahi haykırışlarıyla yüreklerimizi karartıyor,
Biz yeryüzündeki milletler ise,
Altı yüz yıldır iptal edemedik mezhep kanunlarını.

Ah Nasrettin baba ah,
Sen buraları terk ettiğinden beri,
Ne hale geldik bak.

Karartıldı güneşimiz,
Kirlettiler sularımızı,
Toprak yaralı,
İnsanlık felç durumda.

Çöle çevirdiler ovaları,
Temizleyemedik bataklık sivrisineklerini,
Büyüyorlar toplumun göbeğinde,
Piyasaya sürdüler aklı ve erdemi,
İnsanları saf, edepli koyunlar olarak görüyorlar.

Dünyanın her yerinde,
Meydanlarda boy gösteriyor,
Onlarca sahte peygamber,
Şafak sökerken çocuklar,
Adalet diye ipe çekiliyor.

Güçlü parazitler ise,
Petrol sevdasıyla,
Şeyh-ül-İslam dünyasının,
Fakir topraklarını,
Korkak tavşanlar gibi avlıyor.

Alkışlanır oldu sahtekarlık,
Aptallar ve alçaklar tarafından,
Serez gecelerinden bu yana,
Derttedir doğruluğun başı,
Hırsızlar da hiç vazgeçmedi,
Yolları kesip kapatmaktan.

Ah Nasrettin baba ah,
Sen buraları terk ettiğinden beri,
Ne hale geldik bak.

Biz hala işçiyiz, çiftçiyiz, avcıyız, yalınayağız,
Kara çarşaflar içindeki kadınlarımız,
Hala dövülerek öldürülüyor.

Bizler dev birimler için çalışıp,
Büyük servet birikimleri yaratırken,
Köşelerde açlıktan ölüyor çocuklarımız.

Kaç kez kaçtık güneşin altından,
Kaç kez pis boğazlarına sarıldık,
Kan emen kenelerin,
Uzun yıllar dünyamızın tepelerine diktik,
Emeğin zafer bayrağını ama,
Bozuldu birliğimiz, hayallerimiz ortadan bölündü.

Alamadık kendimizi,
Düşmanın tuzaklarını kırmaktan,
Geçemedik hayat suyundan.