Hayat nereye gidiyor…
Bu ömrü bu gün, en başa sardım.
Gözlerimde, çocukluğum emekliyordu.
Düşüncelerim saf, yüreğim sevgi doluydu.
Yıllar öncesinde, ruhum huzuru yaşıyordu.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta