Hayat Müjde Şiiri - Nurten Aktaş

kadında bir yan var ki
regli gibi bitip tükenmeksizin kanayıp durur
gebe kalıncaya değin yeniden doğmaya
ilk defa kadınlığımı keşfetmeye çalıştığım şu günlerde
gördüm ki içimdeki kanayan çentik, kanayan eksikliğim ben
meğer bi sevgi dilencisiymişim

bedenimi, ruhumu, mantığımı uyuttum
derinlere asla kendim olamadım
engelim kondu önüme
asi yüreğim baş kaldırdı sanırdım yalan
toplumun çarpık normlarını
Meğer içselleştirmişim kabullenerek
ey esaretim asla kendi duruşumu savunamayacak mıyım

ben ki bir odesyayım
içindeki denizkızlarından korkan
ruhunun çığlıklarına karşı kulaklarına bal mumu tıkayan
hala 4 yaşındaki yalnız kız çocuğu kırmızı pabuçlar kuran
sevgi dilencisi gizli gizli ağlayan
annesinin gözüne bakan ne zaman sıra bana gelecek bekleyen
boşunalık zamanın beşiği
bendimi salınarak uyuttum
uyaramam o uyuyan güzel, şehveti
ben asla bi kadım olamam
buna izin vermez bileğimde zincir gerçekliğim

bana bu ölümü reva görüyorsa sevdiklerim
ki bilmeden de olsa, bedenim onların olsun
üzülsünler istemem, kahrolsunlar: ruhum bana kalsın yeter
bende sessiz avuçlarına eririm

bir yanım daim yarım
kanayan daima bir diğer yanım
olsun onların hastalıklı düzeni bozulmasın
ruhum eksilsin eksildikçe
yeter ki ben emeğe
asla ihanet etmeyeyim
sevi ihanetse, sevmem o halde kendimi de
bu zincir benimle gömülsün
gömülsün de çürüsün toprak olup yeşerelim yine
o mavi ülkede
umut olsun tutsaklığım
çiçekler devşirsin bilinmezime
Umut büyütüyorum görün işte
Rahmimden süzülen kanla duyun
Benden yana tanrının esirgediği ne eksikse
Onda yaratarak, yaratıldım yeniden dokunun
Sevkle okuyun doğurduklarımı