Hayat'la Kumar Şiiri - Nihat Aksoy

Sokaklar sessiz ve tenha,
Gece karanlığında yollardayım,
Üşüyorum hemde çok,
Ne yolumu gözleyen,
Ne ardımdan ağlıyan,
Ne de beni düşünen var,
Nerde bana değer veren insanlar?

Her sevenimi teker teker kaybediyorum,
Kumar masasında hissediyorum kendimi,
Bahis olarakta hayatımı koyuyorum ortaya,
Bu sefer kaybetsem bile,
Ağlayanım ve soranım olmıyacak.

Sanki hayatımın son anlarımı yaşıyorum,
Çok tuhaf duygular içindeyim,

Gönlümde büyük bir kızıl bir ateş,
Nedendir bilinmez,
Yasaklı sevdamdanmıdır yoksa,
Sonu gelmeyen memleket hasretindenmıdır?

Her zaman merak etmişimdir,
Hani derler ya ölüme 5 kala,
İşte o,an insanlar ne hissediyor,
Ne hissediyor biliyormusun?

ölümün soğukluğu vucudunuzu,
Yavaş yavaş sararken,

Çocukluğunuz,ananız,babanız,bacınız,
ve önemlilerinden biride yasaklı sevdanızdır,

Halen üşüyorum,
Toprağın altında olsam bile,
Sevdamı arıyorum,
Kaybetmiş olsam bile,

Yani bir daha seni göremiyecekmiyim,
Nasıl bir kumar oyunudur bu HAYAT,
Bir fırsat sadece küçük bir fırsat,
Daha neden vermiyorsun

Ben en çok sevdamın gözlerinde tutuklu kaldım,
Gülen gözlerinde aradım sevgiyi,
Hasretimi onunla son bulduracaktım,
Yanlızlığımı onunla bozacaktım,
Bozmakla kalmayıp,
Son nefesimi verene kadar onun olacaktım,

EY hayat duy sesimi,
Bizim sevgimiz karsılıklıydı,
Sadece bedenlerin birleşmesi değildi,
Gözlerin ve kalp lerımızın birleşmesiydi,
Bir bedende cinsellikten çok,
Sevebilecek yürek aradık,

ONUDA KUMAR MASASINDA,
RAKİBİM OLAN HAYAT'A,
BAHİS OLARAK KOYDUM VE KAYBETTİM... (S.B)