Hayat İzin Vermiyor Şiiri - Hatem Çetinkaya

Ne zaman sevmeye kalksam hayat izin vermiyor
En sevdiğim oyuncaktı o mesela
Kırmızı paltolu, gözleri biraz unutulmuş
Biraz da içimde saklı kalmış bir bebekti aslında

Saçları taranmamış bir sonbahar gibi
Sokak lambalarının altında unutulmuş
Onu hep kalbimde sallardım uyutmak için
Ama hiç uyumazdı, tıpkı senin gibi

Ben ne zaman sevmeye kalksam hayat izin vermiyor
Ellerim hâlâ o oyuncaktan kalma bir boşluk tutuyor
Gözlerimde hep o eski, camdan gözler
Sevmek biraz çocuk olmakmış meğer

Sen gittin gideli, ne zaman bir şeye bağlansam
Ya ipi kopuyor, ya pili bitiyor
Kırık bebekler ülkesi oldu kalbim
Ve hayat hâlâ izin vermiyor...

Sesin bir ninni gibi kulağımda
Ama uyumuyorum, uyuyamıyorum
Çünkü en sevdiğim oyuncaktın sen mesela
Ve kimse oyuncaklarını gömmeyi öğrenmiyor...