Hayat Hep Öğretir Şiiri - Yunus Hüseyni

Doğduğunda ağlamakla başlar
Hayat ilk ağlamayı öğretir

Sıraya koyar, sonrasında
Anneyi, babayı, kardeşi
Yemeyi, içmeyi, gülmeyi
Ayaklar üzerinde durmayı
Yürümeyi
Ve, ve
Sevmeyi

Büyüdüm, büyüdükçe açıldım
İnsan içine karıştım
Gün geldi ilk aşkımla tanıştım
Onu da Cebeci İstasyonu'nunda kaçırdım
Trenin ardından koşmamanın
Pişmanlığını yaşadım.

Öylece
Durakaldım
Bakakaldım
Ağlaya kaldım

İşte hayatın ilk öğrettiği şeydi
Sevgiye dair

Sarılacaksın
Bırakmayacaksın
Durmayacaksın

Seneler geçti
Geçti sandım
Unutmaya çalıştım
Unuttum sandım
Kendimi aldattım

Ve yine sevda kapımı çaldı
Durmadım
Bırakmadım
Sarıldım
Sevdim
Sevildiğimi sandım

Kalbimi çaldırdım
Kalbini çalamadan
Öylece
Kalakaldım
Durakaldım
Bakakaldım
Ağlaya kaldım
Hayat bir kez daha öğretti
Kimseye güvenmeyeceğimi
Kendime bile
Hayat hep öğretir