Bu gün cebimize attık harçlığımızı, önce çocuk olduk diyelim doldurduk şekerlemeleri…sonra oyunlara başladık misketlerimiz aldık bir koşu evimizden…yenildik kaybettik oyunu üstelik şekerlemelerimizde bitti…gene uyumayı istedik uyanınca hayat harçlığımızı alıp sokağa merhaba diyecektik…
Merhaba dedik sokağa, bazen adreslerimiz değişti harçlığımız azaldı kimi günler hiç verilmedi, ama şekerlemelerinde tadı değişti…bir ortağımız oldu örneğin ona kardeş denildi bize ne alındıysa ona da verildi, kimi zaman bir elma bile dörde eşitlendi…
Öğreniyorduk yavaş yavaş hayat harçlığımızın nelere yetebildiğini, sonra arkadaşlarımızı aradık misket oynarken yenildiğimiz, bazen şekerlememiz olmadığında bizimle paylaşan gülümseyişleri…sokaklar evler değiştikçe onlarda değişti…zamanla soluk bir resim kaldı gönül duvarımızda…
Okul çağımız, bazen eksik yanlarımız oldu…defter kalem alınamadığı veli toplantılarında anne baba dediğimiz sevdiklerimizi aradık…en çokta yağmurlu günlerdeydi onları arayışımız…kimizin geldi, kimizin işten vakit bulup yetişemedi…o zaman eksik taşlar çıktı ortaya yaralanmalar başladı…
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta