Hayat gömüyor beni sensizliğin çukurlarına

Hayat gömüyor beni sensizliğin çukurlarına….

Kanatsız uçtum uzakların ötesine sisleri delip geçtim
Yalnızlığımı bıraktım arkamda eski bir giysi gibi fırlattım
Artık yeniden bir hayat ısmarladım başka şehirde kendime
Önce yüreğim giydi sonra tenim sarmalandı sıkıca…

Eskiyi unuttum acıda olsa bir toz gibi çırptım üzerimden
Geriye dönüp bakmıyorum hayata küskünüm
Artık bir yalnız yürek ve gözlerimde bulut olup
Hatıralara yağıyorum her damlada siliyorum…

Çok kırgınım bugün gözlerim kapalı yatağında
Bakmıyorum dokunma ellerim boşlukta
Ruhuma bir kasvet düşmüş boğuluyorum tenimde
Duygularım prangalara bağlanmış suskun

Bir çığ gibi düşüyor sevgi yüreğimden toprağa
Kök salıyor bedenime suskun hislerim
Ve ben bu gecede sokaklarda dolaşıyorum
Hayat gömüyor beni sessizliğin çukurlarına…

Oktay ÇEKAL
02.08.2012–18.41