ben şimdi uzak bir merhaba gibiyim,
o küçücük kız çocuğuna benzeyen hayata.
saçlarına her sabah at kuyruğu yaptığım
gözden kayboluncaya kadar ardından baktığım.
kendimizle barışmak olurdu adımız,
kerrat cetvelini beraber ezberlemek
ve halı üzerinde beş taş oynamak, gülerek.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
