Kayboldum okyanusta fukara oldum aşkta
seni diledim iyi bir hayatı,şefkati,
Sevgiyi diledim.Attım gururumu arkama
Kendimi yendim yüzdüm okyanus gözlerinde
Aşk dolu gözlerinin en derininde
Kendimi gördüm.Fırtına çıkmadan önceydi
Sen ben ve hayat. Al yüreğim al işte
Kırıldım yanıldım bir an geldi ki
Dayanamadım ağladım.Gitme kal işte
Bir daha nerede görüşebiliriz
Anlıyormusun vakit yok,hayat geçiyor.
4-Aralık-2002-Levent/ İstanbul
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 4.9.2007 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çiçekler de döküldü yerlere. Sardunya pansiyonda, gün batıyordu. Bu şiir Tanyanın, Tanyaların anısına hikayesi,de, içimizde,her yerde.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!