Ey ömrünü durmadan, çarçur eden vatandaş!
Elindeki o nimet, sonsuz değil bil derim!
Bir hayata sadece, gaye olmaz ekmek aş!
Dost olarak kafandan, bu şablonu sil derim!
Bin sene de yaşasan, çok kısadır o zaman!
Zira insan ebede, namzet olan bir varlık.
O kıymetli nimeti, hayra harca o zaman!
Ta ki dar-ı ukbada; görmeyesin hiç darlık!
Çoğu aza sarf etmek, kar-ı akıl olamaz!
Azı çoğa harca ki; çıksın gaye ortaya!
Şu düsturu çiğneyen; umduğunu bulamaz!
Aman kardeş dikkat et, düşmeyesin vartaya!
Lütfen dostum sen, sen ol, uyma asla nefsine!
Zira nefis insanı, rüsva eder âleme!
O hasmına aldanıp, sırt dönersen şu dine;
Yemin billâh nefs seni, duçar kılar eleme!
Hayat uçup gitmeden, kıymetini bil onun!
Yoksa sonra ah eyvah, olmaz derde bil deva!
Şu kısacık müddette, kulluk olsun tek konun!
Başka türlü o hayat; olur inan ber-hava!
Abdullah Toroslu
08.05.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 8.5.2013 12:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!