Hayat Düşmektir! Şiiri - Ali Şafak Balı

Ana rahminde başlar,
İlk oraya düşersin.
Vakit tamam olunca,
ağar, ele düşersin.

Büyür, yürümek ister,
düşer kalkar, düşersin
Sonra sokağa çıkar,
durmaz, koşar düşersin,

Yerden kalkıp silkinir,
hayal peşine düşersin.
Tam zengin oldum sanır,
yetmez, dara düşersin.

Düşe kalka öğrenir,
zevk sefaya düşersin.
Oh! yaşamak bu dersin,
onmaz derde düşersin

Biri çıkar karşına,
çarpar, aşka düşersin.
Yüz bulamazsın belki,
yanar, çöle düşersin.

Aklın baştan gider de,
bir buhrana düşersin,
Hekim hekim gezersin,
naçar hale düşersin.

Yıılar geçer böylece,
el ayaktan düşersin.
Dökülür dilin, dişin,
erir, muhtaç düşersin.

Görmez olur gözlerin,
susar, gözden düşersin.
Duymaz olur kulağın,
sohbetlerden düşersin.

Tutmaz bir gün dizlerin,
yataklara düşersin.
Gücün hepten tükenir,
son nefesten düşersin.

Ölüm kaydın düşülür,
dost, akraba üzülür.
Kıra mezar kazılır,
toprak içre düşersin!

Ankara, Eylül 2021