Hayat diyorlar Şiiri - Abdurrahman Polat 2

Biseyler hissediyorum;
Ama farkındayım bedenimde değil bu.
Tüm ezici üstünlüğüyle ruhumda.
Acıtıyor, güldürüyor ağlatıyor...
Tüm ihtişamıyla işliyor sanki beni.
Bazen bir söze bazen bir sessizliğe.
O kadar derin işliyor ki, iğneyle şekil verilen bir nakış gibi iz bırakıyor.
Görünmüyor, duyulmuyor ama rengi de şekli de büsbütün orada duruyor.
Anlaşılmıyor, işin garibi anlatılmıyorda.
Hayat diyorlar, tecrübe diyorlar ama tanımlamaya yetmiyor.
İnsan yaşıyor büyüyor sonra tüm birikintileriyle ölüyor.Bitti diyorlar.
Ama kim bilebilir ki tüm izlerini de alıp gidiyor belki; Bambaska aleme...
Orada da devam eder mi bilinmez ama bununla yasanmaya alışılmıyor.
Zira taşıyorsun bir ömür. Ya onunla yaşıyorsun ya onunla yaşayamıyorsun çarpıp duruyorsun o engele.