Hayat Denilen Şey Sadece Rüya

Yağmur yağıyor İstanbul’da,
Kalemim ıslanıyor, hasretin düşüyor kâğıda,
Kelimelerim sırılsıklam oluyor aşkınla,
Seni düşünürken efsunlu gülüşünle
Nokta koyamıyorum hiçbir satıra.
Ne ilk nefesten beri yaşadıklarım
Ne çektiğim acılar umurumda,
Gönlümün en derin dehlizlerinde bile
Sen olduktan sonra!

Eylül akşamlarını severdim eskiden,
Hüzünler yaratırdım en delisinden,
Yoktu içimde hasretinin adı bile,
Oysa şimdi her dudağımdan çıkan
Ve kâğıda düşen her kelimede…

Karanlıklar bürünüyor ufkun kızıllığını
Saltanata hazırlanıyor meşum gece,
Hep aydınlık, hep ışık gördüğüm
Gözlerimin önündesin öylece.
Sır değil artık sevdalı halim
Sende emanet iken yüreğim,
Bakışlarıma sevdanın gölgesi vuruyor
Tüm zamanlarım hep sen, saatler duruyor.
Süzülürken kirpiklerimden
Sevgim kadar saf birkaç damla yağmur
Düşerken kaldırımlara mazimin en hain izi,
Duada ruhum sevgiyi yaratana
Ayırmasın diye bizi…

Şimdi bu Eylülün tam ortasında
Yağmurlar kadar yakınsın bana,
Şeytan kuleler kursa bile hala
Sevmeyi unutmuş insanlar arasında.
Çığlıkları duyulmuyor artık
Özgür bıraktım içimdeki çocuğu,
Ellerinde oyuncak zamanlar
Gözlerinde özlemim buğu!

Bu şarkının zamanı mıydı şimdi?
Tam da şiirim gelmişti ya,
Gerçek olan tek şey sensin bal gözlüm,
Hayat denilen şey,
Sadece rüya…

Murat Nail Güney İstanbul
22 Eylül 2011 saat: 02.22