Bu muydu hayat dedğimiz şey...
Kimisi belden aşağı yaşar...
Kimisi kafada ki bir örtüyle oyalanır...
İnsanlığına bakan kimse yok..
Yar ile yaradan arasında sıkıştırılmış bir duygu yükü..
Ve yardan öte bir yabancının diasporalığı....
Hayat bir emperyalist düşünce üstüne oturtulan bir fiiliyat belki de...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta