Hayat Çossun Şiiri - Zeliha Bahadır

Mevsimlerden bahar,
Aylardan mart,
Günlerden cumartesi,
Yanağıma düşen bir, iki, üç damla yaş
Benim değil…
Ağlayan gökyüzünündü bu yaşlar.
Toprağın suya özlemi mi seni kasavetlendirdi?
Onların kavuşmasına dayanamamak mı?
Seni bu kadar hırçınlaştırdı.
Bu ateşin, bu telaşın, bu haykırışın
Hasretlerin kavuşmasına engel olabilir mi?
Gaddar olma bu kadar.
Yetmedi mi ayrılıklar, özlemler
Hasret kalınan gözler,
O gözlerden kalbe akan ılık hisler,
Özlenen duygu yüklü sözler.
Yetmedi mi yüreklerin acısı.
Bütün bu mezalimler
Âdemoğlu içindir.
Bırak ta onlar kavuşsun.
Hayat coşsun…
3 mart 2007