Hayat Çiçeği Şiiri - Nermin Gültekin

Bu akşam içtim seninle karşılıklı,
Hiç bu kadar çok istememiştim şarhoşluğu,
Hava benim gibi durgun,denizse çaresiz,
Akşamın karanlığı örter ikimizi,
Ne kadar soğuk olursa olsun kim takar,
Bakışların ısıtır içimi bir tanem,
İçimdeki boşluk,sen varsan bir hiç,
Sözcüklerimi yutkunarak geçirdiğim anlar,
Kadehimde bir zehir sanki,içime akıttığım.
İçtikçe çoğalır içimdeki fırtına neden?
Beklerim tatlı bir meltem havası gönlümde,
Ama nafile bir bekleyiş bu bilirim.
Sonu gözükmeyen bir yolda,
Birlikteyiz derken bile ayrılık kokan kelimeler,
Şimdi beynime çivi olmuş sökülmeyecek.
Gözlerime doldurupta bırakamadığım yaşlar,
Boğazımı acıtır konuşamam seninle.
Sen bana hayat çiçeğim dediğinde,
Ben çoktan solup hayata küsmüştüm.
Sensiz bir hayatın içinde çiçek olmak,
İki taş arasında bir ot olmaktan farksız.
Senin dünyanı renklendiren çiçek,
Kendi dünyasında kuru bir dal.
Küçük bir kız çocuğunun bildiği,
Seninse bilmek istemediğin gerçek,
Hayat çiçeği yok hiç olmadı.
Yağmurla söylediğin şarkılar,
Beni yerden yere vururken,
Başka bir dünyada uyanırım da
Dönemem olduğum yere.
Ben hayat çiçeğin,olmayan çiçek,
Belki bir rüya gördün,bir rüzgar esti,
Koparttı benden seni öğle düşün,
Kimbilir belki bir gün başka bir çiçek olur
Dönerim serseri gönlüne.