Bilinmeze giden bir yolculuktu hayat,
Canımı yakan her tavrı ve hareketiyle.
Zor olan neydi bilmiyordum,
Kolayı gören ender insanlara gıptayla bakarken,
Umutsuzca martıları besliyordum aldığım simitle.
Bir vapur seyahati ile Kadıköy’den ayrılırken,
Sadece düşüncelere dalıyordum puslu İstanbul akşamlarında.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta